استانداردهای مواد مورد استفاده در سیستم های لوله کشی
استانداردها مجموعه ای از قوانین هستند که مشخصه های ابعاد، طراحی عملیات، مواد و عملکرد را مشخص می کنند و یا به عبارتی کیفیت مواد، محصولات یا سیستم را توصیف می کنند.
این استانداردها باید انتظارات عملکرد محصول را برای برنامه های خاص پوشش دهد. هدف استانداردها ارائه حداقل کیفیت، ایمنی و یا مشخصات عملکرد است، این استانداردها غالبا برای اطمینان از محصولات و عملکرد نسبتا یکنواخت آنها و حذف ابهام در مورد مناسب بودن محصولات تجاری خاص برای برنامه های خاص ارائه می شوند.
آنها خطرات احتمالی ناشی از خطا توسط نصب کننده را کاهش می‌دهند و همچنین اطمینان لازم از عملکرد مناسب را به مجریان سیستم لوله کشی می دهند. استانداردها همچنین تولید کنندگان را به سوی انتظارات محصولاتی که تولید می‌کنند هدایت می کنند.
استانداردهای پذیرفته شده بین المللی، تولید کننده و کاربر را با کاهش تعداد محصولات مشابه که باید تولید شوند، مواجه می کند. استانداردها ممکن است توسط صنایع، سازمان های غیر‌انتفاعی یا انجمن های تجاری، و همچنین سازمان های ملی یا بین‌المللی توسعه یابند.
وجود استانداردهای معتبر و گواهینامه ها، اقتدار نظارتی نیاز به توسعه استانداردهای مورد نظر و سیستم ارزیابی محصول را از بین می برد. وجود یک استاندارد همیشه به شما اطمینان نمی‌دهد که تمام محصولات موجود مطابق یک استاندارد خاص باشند.
انطباق ارزیابی، لیست محصولات و صدور گواهینامه همه معنای مشابهی دارند. این بدان معنی است که یک محصول، مواد یا وسیله که گواهی استاندارد را کسب نموده است، مورد آزمایش و تایید قرار گرفته است تا متناسب با مشخصات مورد نظر توسعه یابد.
استانداردهای محصولات و مواد به کار گرفته شده در لوله کشی
سیستم لوله کشی یکی از زیرشاخه های تاسیسات مکانیکی هر ساختمان است که عملکرد و دوام آن بستگی به کیفیت قطعات کامپوننت و مهارت‌های مونتاژ کسانی که آن را نصب می کنند، دارد. در صورت عدم استفاده از مواد با کیفیت و با دوام در تاسیسات مکانیکی ساختمان و به خصوص درسیستم لوله کشی، این سیستم نمی‌تواند به صورت ایمن یا بهداشتی عمل کند.
در برخی موارد گاهی عکس این مساله نیز صادق است. به طور مثال اگر از محصولات یا مواد با کیفیت بهتر در تاسیسات مکانیکی ساختمان استفاده شود، اما نادرست نصب شود، سیستم شکست خواهد خورد. بیشتر کشورهای صنعتی دارای استانداردهای ملی یا کدهایی هستند که حداقل الزامات مربوط به مشخصات، طراحی و استفاده از مواد را تعیین می‌کنند.
مواد فلزی و غیر فلزی مورد استفاده در لوله کشی
دو خانواده از مواد برای ساخت سیستم های لوله کشی آب در تاسیسات مکانیکی ساختمان وجود دارند: مواد فلزی و مواد غیر فلزی. بیشترین ماده مورد استفاده در ساخت لوله برای تامین آب آشامیدنی، فولاد گالوانیزه یا آهن، مس، پلی بوتیلن، پلی وینیل کلرید غیر پلاستیکی PVC، پلی وینیل کلرید کلر CPVC و پلی اتیلن PE است.
آلیاژهای فلزی نیز به طور گسترده ای در ساخت تجهیزات مربوط به تاسیسات مکانیکی ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرند. امروزه به طور پیوسته فن‌آوری های نوین مواد و ساخت و ساز به طور مداوم برای صنعت ساختمان و صنعت لوله کشی درحال توسعه است.
فولاد گالوانیزه یا آهن
فولاد گالوانیزه یا آهن، یکی از مواد مورد استفاده در صنعت لوله کشی سنتی برای انتقال آب و فاضلاب بوده است. اصطلاح “گالوانیزه کردن” یا به عبارت دیگر غوطه وری در روی مذاب پس از تمیز کردن، تکنولوژی است که سطح معقولی از حفاظت داخلی و خارجی لوله فلزی را فراهم می‌کند.
در زمان های اخیر، استفاده از فن آوری های آبکاری، یک پایان خارجی جذاب تر را فراهم می‌کند، اما حفاظت داخلی آن کمتر است. گرچه در سراسر جهان هنوز قوانین بسیاری وجود دارد که از محبوبیت استفاده از لوله های گالوانیزه می‌کاهد اما هنوز هم در تاسیسات مربهط به حفاظت در برابر آتش، از لوله های گالوانیزه استفاده می‌شود، اما به طور کلی محدودیت های بیشتری در مورد نحوه استفاده از لوله های گالوانیزه وجود دارد. به طور مثال خوردگی داخلی و خارجی یکی از مشکلات خاصی است که در لوله های فولادی گالوانیزه متصل به مواد متفاوت مثل آلیاژ مس (برنج) به وجود می‌آید. خوردگی داخلی می‌تواند آهن را اضافه کند که باعث طعم و مزه نامطلوب آب می‌شود و همچنین ممکن است باعث به جا ماندن نمک های آهن بر روی لباس شود.
لوله‌های مسی
لوله های مسی به شدت انعطاف پذیر و کوچکتر از قطر کلی لوله های فولادی گالوانیزه و اتصالات فولادی است. در لوله های مسی خوردگی می‌تواند یک مشکل اساسی باشد، با این حال معمولا به میزان کمتر از فولاد گالوانیزه دچار خوردگی می‌شوند؛ برای جلوگیری از تماس با فلزات متفاوت باید از لوله های مسی مراقبت شود.
لوله های مسی با توجه به دیواره نازک آن نسبتا سبک هستند و در صورت نیاز به شکل کویل یا طول مستقیم در دسترس اند. هنگامی که نصب و مونتاژ تاسیسات مکانیکی ساختمان از جمله سیستم لوله کشی به درستی صورت گیرد، ساخت و ساز ساختمان بدون مشکل انجام می‌شود. سیستم های لوله کشی می‌توانند با کمک اتصالات فشرده سازی، کوپلینگ، یا لحیم کاری بدون سرب مونتاژ شوند.
پلی اتیلن
پلی اتیلن در سیستم های لوله کشی غیر فلزی به عنوان یک ماده مناسب برای انتقال آب آشامیدنی در خانه های مسکونی در برخی از کشورهای صنعتی پذیرفته شده است. با این حال، استفاده از این گونه مواد در لوله کشی در ایالات متحده آمریکا به دلیل مشکلات ناشی از نشت در مفاصل، منجر به خسارت قابل ملاحظه ای در محل زندگی می‌شود. این ماده سبک و قابل انعطاف است که مدیریت و نصب آن به آسانی صورت می‌پذیرد.
پلی وینیل کلرید انعطاف پذیرPVC
پی وی سی، هنگامی که با سیمان حلال استفاده می‌شود، از نظر استحکام با فولاد گالوانیزه یا آهن برای لوله های آب آشامیدنی قابل مقایسه می‌شود ، اما در مقایسه با آنها بسیار سبک تر است. با این حال، در صورتی که در معرض زمین و یا در معرض نور ماوراء بنفش قرار گیرد شکننده می‌شود. لوله های پی وی سی بسیار سبک هستند، اما برای استفاده عمیق داخلی در تاسیسات مکانیکی و لوله کشی ساختمان ها بسیار مناسبند. این کاربرد در سراسر جهان برای استفاده در سیستم زهکشی (انتقال زباله یا خاک و آب حاصل از بارندگی و طوفان به بیرون از ساختمان) نیز استفاده می‌شود.
